-
ÇTL sistemimiz sıfırlandı ve olumlu değişiklikler yapıldı. Detaylar için: TIKLA
yaren*le katreler
- Konuyu açan yaren*
- Açılış tarihi
Kafamı kaldırdığımda herkes aynı, vızır vızır geçen bir sürü gölge sağım solum… Zaman gibi, an gibi… Bütün sesler kulak tırmalayan bir uğultu halinde. Çok fazla anlamsız herşey. Çok fazla gri. Yine de benim hâlâ umudum var. Çok değil; gördüğün kadar. Anlam katacak kadar…
Hayatta hep birşeyler vardır insanı yaralayan. Bazen içine yerleştirdiğin o büyük sevginin sahibi hançeri saplar yüreğine, çıkartmaz bırakır. Saplandığı yerde her an canın daha fazla yansın diye. Sen çıkartmak istedikçe de, sana sevgi gösterisi sunarak gelir yanına ve hançeri daha derine iter biraz daha. Böylece canın devamlı yanar, yara devamlı kanar. Oysa bilmezki sevgi sevgiliye sunulan bir hediyedir. Kabul etmesi yada etmemesi önemli değildir. Önemli olan sevginin gösterilme şeklidir. Sevmek her zaman beraber olmak değildir. Önemli olan sen yokken bile seninle olabilmesidir. Bunu hissettiğin an işte gerçek sevgiyi buldun demektir. Bazen işte buldum dersin ve bütün çıplaklığıyla onun önüne serersin. O ise bunu görmez ve içini acıtarak en kötü kelimeleri sıralar ardı ardına. Ozaman sevgi acıdan başka birşey olmaz seven için. Keşke herkez sevgiyi riyasız yaşayabilse "SENİ SEVİYORUM" derken sadece dudaklardan dökülmese. Gözlerde de yazılı olsa bu sevgi. Ama bazı insanlar var ki gözleri dillerinden daha önce yalan söylemeyi öğretir. SEVGİYİ GÖRMEDİĞİNDE, SEVGİ ACI , SEVGİ VEFASIZLIK , SEVGİ HÜZÜN OLUR!...
acımak mı ? o ne ?)
bazen insan kendine acır,çaresizliğine... kalpleri kör insanları görünce o hissi bile hissetmiyorum...
sevgiyi hak etmeyene vermeye bayılıyoruz...
buna kısaca şöyle derler cnnm benim..
sorun şu ki dünyayı sallarken uyuyan ben oluyorum
